سازه نگهبان نیلینگ برای تقویت و نگهداری خاک بسیار کاربردی میباشد. نیلینگ یک روش پایدارسازی دیوارههای گودبرداری با مزایای متعدد است. این روش به دلیل ایمنی بالا، قابلیت اجرا در خاکهای مختلف، صرفهجویی اقتصادی، سرعت اجرا، قابلیت انعطافپذیری، عمر مفید بالا، عدم اشغال فضای زیاد، سازگاری با محیط زیست، زیبایی بصری و سهولت در نگهداری، […]
سازه نگهبان نیلینگ برای تقویت و نگهداری خاک بسیار کاربردی میباشد. نیلینگ یک روش پایدارسازی دیوارههای گودبرداری با مزایای متعدد است. این روش به دلیل ایمنی بالا، قابلیت اجرا در خاکهای مختلف، صرفهجویی اقتصادی، سرعت اجرا، قابلیت انعطافپذیری، عمر مفید بالا، عدم اشغال فضای زیاد، سازگاری با محیط زیست، زیبایی بصری و سهولت در نگهداری، به طور فزایندهای در پروژههای عمرانی مختلف مورد استفاده قرار میگیرد.
هلدینگ ساختمانی سپنتا با اجرای سازه نگهبان نیلینگ در تهران برای پروژه های شما همراهتان است.
نیلینگ روشی نسبتاً جدید است که اولین بار در دهه 1970 در اروپا به کار گرفته شد. از آن زمان، این روش به طور فزایندهای در سراسر جهان محبوبیت پیدا کرده است و به عنوان یک روش جایگزین برای روشهای سنتی پایدارسازی گودبرداری، مانند دیوارهای حائل، شناخته میشود.
نیلینگ (nailing) یا میخکوبی، یک روش نوین و کارآمد برای پایدارسازی دیوارههای گودبرداریهای عمیق است. این روش با استفاده از میلگردهای فولادی و تزریق دوغاب به خاک، استحکام و پایداری دیوارهها را به طور قابلتوجهی افزایش میدهد.
مطالعه بیشتر: تاپ داون
مطالعه بیشتر: طراحی نمای ساختمان
نیلینگ، با وجود مزایای متعددی که دارد، دارای معایبی نیز هست که باید قبل از انتخاب این روش برای پایدارسازی گودبرداری، به آنها توجه کرد:
میخکوبی خاک تکنیکی است که در آن مواد زمینی یا پرکننده طبیعی با قراردادن عناصر باریک کششی به نام میخهای خاک تقویت میشوند. اجرای سازه نگهبان نیلینگ توسط هلدینگ ساختمانی سپنتا یکی از بهترین تصمیماتی است که میتوانید برای سازه خود بگیرید.
میخکوبی یا سازه نگهبان نیلینگ باعث حفظ خاک در مواقع زلزله میگردد. بنابراین اجای آن در مناطقی با خاکهای سست میتواند بسیار کاربری باشد. مراحل اجرای آن را باهم مرور میکنیم.
حفاری برای اجرای سازه نگهبان نیلینگ
عمق بالابر اولیه حفاری (برش بدون تکیه گاه) ممکن است بین 2.5 تا 7 فوت باشد، اما معمولاً 3 تا 5 فوت است و کمی پایین تر از ارتفاعی است که ردیف اول میخ ها نصب میشود. این مرحله بسیار مهم است، زیرا سطح حفاری باید این قابلیت را داشته باشد تا میخها و وجه اولیه نصب شوند. نوع خاکی که حفاری می شود ممکن است عمق بالابر حفاری را محدود کند. سکوی حفاری شده باید دارای عرض کافی برای دسترسی ایمن به تجهیزات نصب میخ خاک باشد.
سوراخ کردن جای میخ برای اجرای سازه نگهبان نیلینگ
سوراخهای حفاری با استفاده از تجهیزات حفاری تخصصی که از سکوی حفاری کار می کنند، آماده میشوند. سوراخهایی که با مته ایجاد میشود معمولاً بدون پشتیبانی باقی میمانند.
نصب و تزریق
تاندونها در سوراخ حفرشده قرار میگیرند. یک لوله دوغاب ترمی در سوراخ مته همراه با تاندون وارد می شود. سوراخ با دوغاب پر میشود و تحت گرانش یا فشار نامی و کم (کمتر از 5 تا 10 psi) قرار می گیرند. در صورت استفاده از میلههای توخالی، حفاری و تزریق در یک عملیات باهم انجام میشود.
نصب زهکش های نواری
زهکشهای نواری به طور مداوم از بالای گودبرداری تا کمی زیر پایین گود بر روی سطح گودبرداری نصب میشوند. زهکشهای نواری بین میخ های مجاور قرار میگیرند و به بالابر حفاری بعدی باز میشوند.
ساخت روکش اولیه شاتکریت
قبل از حفاری بعدی خاک، یک روکش اولیه روی برش بدون تکیه گاه اعمال میشود. روکش اولیه معمولاً از یک 4 اینچی تقویتشده تشکیل شدهاست. لایه شاتکریت ضخیم تقویت کننده شامل مش سیم جوشی (WWM) است که در وسط ضخامت روکش قرار می گیرد (شکل 2.1). میله های افقی و عمودی نیز برای مقاومت در برابر خمش در اطراف سر میخها قرارداده شدهاست.
همانطور که شاتکریت شروع به پخت میکند، یک صفحه یاتاقان فولادی روی تاندونی که از سوراخ مته بیرونزده است قرار میگیرد. صفحه یاتاقان به آرامی در شاتکریت تازه فشرده میشود. سپس مهره ها و واشرهای شش گوش نصب میشوند تا سر میخ را با صفحه یاتاقان درگیر کنند. مهره شش گوش ظرف 24 ساعت پس از قرار دادن شاتکریت اولیه با آچار محکم میشود.
آزمایش برخی از میخهای نصبشده برای اثبات بارگذاری ظرفیت آنها یا تأیید معیار بارگذاری مشخصشده ممکن است قبل از ادامه کار با بالابر حفاری بعدی انجام شود. شاتکریت باید حداقل مقاومت فشاری 3 روزه تعیینشده خود را قبل از اقدام به بالابرهای حفاری بعدی به دست آورد. برای اهداف برنامه ریزی، دوره پخت شاتکریت باید 72 ساعت در نظرگرفته شود.
ساخت سطوح بعدی
مراحل 1 تا 4 برای بالابرهای حفاری باقیمانده تکرار می شود. در هر بالابر حفاری، زهکش نوار به سمت بالابر بعدی باز میشود. سپس یک پانل جدید از WWM روی حداقل یک سلول مش کامل با پانل WWM در بالا قرار میگیرد. شاتکریت موقت با بالابر شاتکریت قبلی ادامه مییابد.
ساخت روکش نهایی
پس از رسیدن به کف گود و نصب و آزمایش میخها، روکش نهایی ساخته میشود. روکش نهایی ممکن است از بتن مسلح CIP، شاتکریت تقویتشده یا پانلهای پیشساخته تشکیل شود. سپس سوراخها، زهکشی پا، و خندقهای زهکشی برای تخلیه آبی که ممکن است در زهکشی نوار پیوسته جمع شود، نصب میشوند.
مطالعه بیشتر: گودبرداری
تجربه و دانش قابلتوجهی از این تکنیک در چند دهه گذشته از طریق کار توسعه فنی سیستماتیک شامل آزمایشهای آزمایشگاهی، مدلسازی عددی، مدلسازی فیزیکی، آزمایشهای سایت و طراحی پوشش پایش میدانی و شیوههای ساخت به دست آمدهاست. شما امروزه میتوانید از ویژگی منحصر به فرد آن بهرهمند شوید تنها کافیست که کار را به هلدینگ ساختمانی سپنتا بسپارید.
دیدگاهتان را بنویسید
ذخیره نام, ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی بنویسم.
Δ