نورگیر چیست؟ در ساختمان‌ها چه مسکونی و چه تجاری، به منظور کاهش نیاز به نور مصنوعی، افزایش کیفیت هوای داخلی و هم کمک به کاهش مصرف انرژی، نورگیر تعبیه می‌شود که معمولا در قسمت‌های میانی یا کناری ساختمان قرار می گیرد. اما از آنجایی که وجود نورگیر هم در حریم شخصی مالک و هم همسایگان […]
در ساختمان‌ها چه مسکونی و چه تجاری، به منظور کاهش نیاز به نور مصنوعی، افزایش کیفیت هوای داخلی و هم کمک به کاهش مصرف انرژی، نورگیر تعبیه می‌شود که معمولا در قسمت‌های میانی یا کناری ساختمان قرار می گیرد. اما از آنجایی که وجود نورگیر هم در حریم شخصی مالک و هم همسایگان تاثیرگذار است، ضوابط خاص خود را دارد. در صورتی که در نقشه معماری فاز 2 شما نورگیرها مطابق ضوابط شهرداری و مقررات ملی ساختمان طراحی نشده باشند، در اخذ جواز ساختمانی دچار مشکل خواهید شد. در ادامه به بررسی انواع نورگیر و ضوابط شهرداری برای آن ها می‌پردازیم.
این نورگیرها براساس نوع ساختمان و کاربردشان در نقاط مختلفی از پلان ساختمان شما قرار میگیرند اما هدف آن‌ها در یک راستا است; تامین نور طبیعی و کاهش هدر رفت انرژی و تهویه هوا در عین احترام به حریم خصوصی.
برای دانستن ضوابط نورگیر در ساختمان ابتدا لازم است که فضاهای فرعی و اصلی را بشناسید. فضاهای اصلی در ساختمان‌های مسکونی شامل، اتاق نشیمن، اتاق خواب ها، آشپزخانه و سالن غذاخوری است. سرویس بهداشتی، انباری، راهرو و راه‌پله، حیاط پاسیو نیز فضاهای فرعی ساختمان مسکونی را تشکیل می‌دهند. در ساختمان اداری و تجاری نیز، سالن های اداری، اتاق جلسات و نمایشگاه و فضای فروش جز فضای اصلی و اتاق بایگانی، آبدارخانه، سرویس بهداشتی و اتاق تاسیسات جز فضاهای فرعی هستند. عموما فضاهای فرعی نورگیر کمتری نسبت به فضاهای اصلی دریافت می‌کنند.
برای فضاهای کمتر یا مساوی 200 متر حداقل 6% مساحت برای فضاهای اصلی نورگیر در نظر گرفته می‌شود و 3% برای فضاهای فرعی.
در این شرایط حداقل ابعاد نورگیر فضاهای اصلی، 12 متر مربع در نظر گرفته می‌شود با عرض حداقل 3 متر. برای آشپزخانه نیز 6 متر مربع قابل قبول است.
در صورتی که امکان اشراف از معابر عمومی مجاور به داخل ساختمان وجود داشته باشد، لازم است که کف پنجره ها بالاتر از ارتفاع دید عابران تعبیه شود. همچنین قرار دادن پنجره در محل هایی که باعث اشراف به حیاط و ساختمان مجاور شود، ممنوع است.
در طراحی نقشه معماری مجتمعات مسکونی، در صورتی که اتاقهای اصلی از یک حیاط خلوت نور میگیرند، فاصله پنجره‌های مقابل جداقل 6 متر باید باشد. این فاصله برای آشپزخانه 4 متر است.
ضوابط قرار گیری پاسیو برای متراژ کمتر و بیشتر از 200 متر مشابه بالا است. عرض سقف پاسیو اجازه ندارد بیشتر از 3 متر باشد.
در صورتی که پنجره رو به ایوان دارید، فضای ایوان باید مستقیم به طرف فضای باز یا معبر عموما باشد بدون هیچ مانعی دربرابر نور و جریان هوا
با توجه به مبحث 4 قانون مقررات ملی ساختمان برای زمین های زیر 200 متر، عمق نورگیر از پلاک مجاور حداقل 2 متر و برای زمین های بزرگتر حداقل 3 متر است.
در راهروها و فضاهای عمومی سطح شیشه نورگیرحداق 1.80 متر مبرع یا یک چهلم سطح کف است. در صورتی که یک پنجره در فضا باشد این عدد به یک بیستم سطح کف می رسد.
عمق نورگیر به فاصله بین دیوارهای نورگیر یا ابعاد داخلی فضای نورگیر گفته می‌شود که بر میزان دریافت نور و تهویه‌ی فضاهای داخلی ساختمان تأثیر مستقیم دارد. این مقدار معمولاً بر اساس ضوابط شهرداری و مقررات ملی ساختمان تعیین می‌شود تا نور و هوای کافی به واحدهای داخلی برسد.
عمق نورگیری در هر اتاق یا فضا یا فاصله مورد قبول برای نورگیری از یک پنجره حداکثر ۷ متر است. در برخی مقررات، حداقل عمق نورگیر ۲ متر در نظر گرفته می‌شود تا نور کافی به فضاهای داخلی برسد. اگر نورگیر در ساختمان‌های چندطبقه استفاده شود، نسبت ارتفاع به عمق نورگیر نباید بیش از حد زیاد باشد تا نورگیری مناسب تضمین شود.
رعایت استانداردهای مربوط به عمق نورگیر و جانمایی آن باعث بهبود کیفیت زندگی ساکنان و جلوگیری از مشکلاتی مانند کمبود نور، عدم تهویه مناسب و ایجاد فضاهای تاریک و نامطبوع در ساختمان می‌شود. برای مشاوره و اطلاعات کامل تر می‌توانید با هلدینگ ساختمانی سپنتا تماس بگیرید.
دیدگاهتان را بنویسید
ذخیره نام, ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی بنویسم.
Δ